آیه شریفه‌ «الا بذکر اللّه تطمئن القلوب» حکایت از این داره که با یاد خدا دل‏ها آرامش می‏گیره. همتون میدونید که دل پایگاه نفس آدمی هستش و اون موقعی که دل آروم بگیره، نفس انسان هم اطمینان پیدا میکنه. پس برای داشتن دلی آرام و قلبی مطمئن باید به ذکر باری تعالی بپردازیم... ذکر اکبر خدا نیز نماز است و قرآن می‏فرماید: »و لذکر اللّه اکبر«
نتیجه میگیریم که که چون گویندگان ذکر الهی که دل هایی آرام و نفوسی مطمئن دارن، گرد هم میان و خانواده‏ ای رو شکل میدن آن خانواده از آرامش برخوردار است و در خانه آرام، صفا و صمیمیت موج می‏زند و مالامال از نور خداست.
در خانه ما رونق اگر نیست صفا هست
هر جا که صفا هست در آن نور خدا هست
دقت داشته باشید که نماز خواندن و انجام عبادت، برای نمازگزار آرامش روانی پدید میاره و دل مؤمن رو امنیت می‏بخشه، آن هایی که توفیق بیشتری در برگزاری نماز داشته‏ اند، به آرامش بیشتری نیز دست یافته ‏اند(نقطه!)
یعنی اونهایی که علاوه بر انجام فرایض مبادرت به خواندن نوافل هم داشتن، در بررسی ‏های موردی آرامش بیشتری را گزارش دادن!(حواستونو جمه کنید!) و همین باعث شده تا دیگران را نیز به انجام نوافل توصیه کنند. این افراد میگن:
برخیز که عاشقان به شب راز کنند
گرد در و بام دوست پرواز کنند
هر در که بود فراز بر خود بندند
الا در دوست را که شب باز کنند
این ها افرادی هستن که حلاوت و عبادت خالص در شب و رازگویی با خداوند عالمیان دست یافتن، چرا که شب فرصتی مناسب‏تر برای عبادت بی ریاست. قرآن می‏فرماید: «انّ ناشئة اللّیل هی اشدّ وطأً و اقوم قیلا» پس فقط صاحبان خلوص و عاشقان عبادت خدا، شیرینی راز و نیاز با او را درمی‌یابند و می‏توان گفت:
شرح این واقعه را مرغ سحر داند و بس تو چه دانی که شب سوختگان چون گذرد
تا مطلب دیگه فعلا