از امام علىّ (ع) حکايت کرده اند: روزى در جمع عدّه اى از اصحاب و ياران نشسته بوديم که حضرت رسول (ص) سؤال فرمود: بهترين چيز براى زن چيست؟ و هيچ يک از افراد جواب مناسبى براى آن نداشتند. هنگامى که من به منزل، نزد فاطمه (س) آمدم، موضوع را براى ايشان، مطرح کردم که امروز پيامبر خدا چنين سؤالى را بيان نموده است؟ حضرت فاطمه اظهار داشت: آيا هيچ کدام از اصحاب جواب آن را ندانستند؟ گفتم: خير، کسى جوابى نداد. پس از او اظهار نمود: بهترين چيزى که براى زن سعادت بخش و مفيد مى باشد، آن است که مردى را نبيند و هيچ مرد نامحرمى نيز او را نبيند. امام علىّ (ع) افزود: چون شب فرا رسيد، در جلسه اى با حضور اصحاب و رسول خدا (ص) مشارکت نموده و من گفتم: يا رسول اللّه، از ما سؤال کردى: چه چيزى براى زن بهتر است؟ اکنون جواب آن را آورده ام و آن اين که بهترين چيز براى زن آن است که مردى را نبيند و هيچ مرد نامحرمى هم او را نبيند. حضرت رسول فرمود: چه کسى اين پاسخ را گفته است؟ گفتم: فاطمه زهراء. حضرت فرمود: بلى، دخترم راست گفته است، همانا که او پاره تن من مى باشد. (احقاق الحقّ: ج 25، ص 350، اعيان الشّيعة: ج 1، ص 322)
بنابر اين، حديث در مقام بيان اين حکم شرعي نيست که به هيچ وجه زنان و مردان مجاز به گفت و گوي با هم نيستند و يا مجاز نيستند همديگر را ببينند، بلکه در مقام بيان يکي از ارزش هاي اخلاقي است، و آن اين که تا جايي که امکان دارد، بايد ارتباط و برخوردهاي روز مره ميان مردان و زنان نامحرم به حداقل ممکن برسد. دختر رسول خدا –بر فرض صحت اين انتساب- مي خواهد به زنان مسلمان بگويد که بدون دليل و براي کارهاي جزئي و پيش پا افتاده و بدون جهت راهي مراکز عمومي نشوند، در کوچه و بازار و... در معرض ديد نا محرم حضور پيدا نکنند که اين در شأن و مقام زنان مسلمان نيست.