می گفت : مادر بزرگم65ساله است.4/3 سال پیش قلبش را عمل کرده واز همان موقع دیابت و چربی هم گریبانگیرش شده و...خلاصه این روزها کارش به خوردن غذای پرهیزی رسیده که اصلا هم باب میلش نیست!می گفت هرسال که ماه رمضان می شودهمه بچه هایش جمع میشود که (مادرجان دکتر روزه را برای شما ممنوع کرده چرا روزه میگیرید؟)اما او گوشش بدهکار این حرف ها نیست.میگوید:هیچ کس نمیتواند مثل خود آدم تشخیص دهد که روزه حالش را خوب می کند یا بد...
دکترها از 5سال پیش روزه را برای من ممنوع کرده اند اما خدا را صد هزار مرتبه شکر هر سال ماه مبارک که هیچ کلی هم روزه مستحبی گرفته ام و هنوز هم زنده ام.
این که تشخیص مادر بزرگ چقدر قابل استناد است بماند.برای خودش که جواب داده واز شما چه پنهان ما هم این حرف غیر تخصصی وعوامانه را بیشتر قبول داریم.ولی برای خودمان به کسی توصیه نمیکنیم.الغرض!شکر خدا بیشتر پزشکان ما آدم های معتقدی هستند و شرع می گوید:بیمار اگر تشخیص علمی و اعتقاد دینی پزشک را قبول داشته باشد باید به نظر او عمل کند.اما انصافا وقتی صاحب حق کرامت به خرج داده و تشخیص مضر بودن یا نبودن رو به عهده خودمان گذاشته نامردی نیست که پیش چشم او بازی در بیاوریم؟

دسترسی به صفحه اصلی

مطلب قبلی:حجاب بدون چادر فکر غلطی است...