اي کاش مي‌توانستند
از آفتاب ياد بگيرند
که بي‌دريغ باشند
در دردها و شادي‌ هاشان

حتي
با نان خشکشان

و کاردهايشان را
جز از براي ِ قسمت کردن
بيرون نياورند

اي کاش مي‌توانستم
بر شانه‌هاي خود بنشانم
اين خلقِ بي‌شمار را،
گرد حباب خاک بگردانم
تا با دو چشم خويش ببينند که خورشيدشان کجاست
و باورم کنند.

اي کاش

مي‌توانستم!

احمد شاملو