مومنی نالیده بود و با صمیمیت و صداقت هم شکایت داشت که:
من زمانی گرایش چپ و مارکسیستی داشتم و بچه ها را به کوه می بردم. آن جا دختران هم همراه ما بودند و حتی برخی از آن ها موقع لغزیدن و افتادن به وسیله ی ما دستگیری می شدند. شب ها در پناهگاه مختلط می خوابیدیم و هیچ وقت احساس و وسوسه ای نداشتم. اما حالا که توبه کرده و مذهبی هستم و متاهل شده ام با کمترین برخوردها وسوسه می شوم و کلافه بود که آخر این حالت چیست؟

استاد خندید و با آن آرامش خاص فرمود:
آن وقت، تو ریشه ای نداشتی، پس میوه هایت (عمل) در دست شیطان و تبلیغ حزب او بود و خوبی هایت هم به سود او بود.

اصلا شیطان می گفت: تو از خود مایی، پس چه وسوسه ای؟

اما حالا که ریشه ای یافته ای (اعتقاد به خدا) او می خواهد ریشه ها را بزند، اما نمی تواند. پس به میوه ها می پردازد، تا از این راه کم کم به ریشه ها برسد. تو حالا قیمت یافته ای و باید خرابت کند.

این است که در حج بعد از مشعرالحرام که شعور به حرمت ها می یابی، بلافاصله رمی جمرات شروع می شود.
پس تا شعور به حرمت ها نیافته ای، وسوسه ای نیست، اما به محض شناخت و ادراک است که باید شیطان را رمی کنی آن هم دو بار و ...

عشق الهی نوشت:این را بدان که تو در تضادها هست که رشد خواهی کرد. یعنی شیطان هم وسیله ایست برای درجه دادن به تو!

البته اگر اطاعتش را نکنی و جزو حزب الشیطان نشوی! پس رمیش کن!

و اما چه خدایی داریم؟ حتی شیطان را هم برای رشد و امتیاز دادن به ما آفریده است...

و ما هم چنان باید ناشکر باشیم؟

و چه بنده هایی هستیم ما!