سلام بر شما خوانندگان بزرگوار
این ایام حال و هوای دیگری دارد
ماه شعبان که ماه رسول خداست.شعبانیه غیر از خوشی و شادی و جشن یک فرصت خوبی هست تا کمی درباره بزرگانی که همیشه گفته ایم دوستشان داریم فکر کنیم...مطالعه کنیم.
بدانیم امام حسین غیر از جنگی که درباره اش شنیدیم جه کارهای دیگری کرده؟دوتا 2عا از صحیفه سجادیه بخوانیم.بدانیم چرا حضرت ابالفضل چنین مقامی دارند؟اصلا چرا این روزها عید است؟چرا ما باید از داشتن چنین بزرگانی خوشحال باشیم؟مگر آنهایی که ندارند چه چیزی از دست داده اند؟اگر شیعه بودن وداشتن این بزرگان فقط و فقط چراغانی کردن وشربت پخش کردن و ترافیک درست کردن است یا در عزاداریها سرو کله زدن و غذای نذری دادن و و روی ماشین شعار نوشتن انصافا اینجور شیعه بودن خجالت ندارد؟ این ایام فرصت خوبیست برای اینکه کمی فکر کنیم و فقط شیعه شناسنامه ای و شربت و برنج نذری نباشیم.شادی و نذری و شعار همه به جای خودش عالیست.اما به شرط آن که قبلش بدانیم واقعا کسی که شیعه علی علیه السلام و منتظر مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف است چه ویزگی هایی دارد.

تبریک بنده را در این ایام پذیرا باشید
در پناه ایزد منان
ملتمس دعای خ ی ر ت ا ن هستیم
یاعلی