آیا هنوز زمان بیداری فرا نرسیده است؟
چشم هایمان باز است اما دل هایمان خفته؛این حکایت امروز ماست که در گیرو دار زندگی مادی،پرده های غفلت بر دل هایمان افتاده و در خواب به سر می بریم.عمر کوتاهمان به سرعت می گذرد و هیچ کداممان فرصت دوباره ای برای جبران فرصت های از دست رفته نخواهیم یافت.
هر روز را به امید فردایی موهوم که کی از راه خواهد رسید،به شب می رسانیم.فردایی که در آن راه اصلاح در پیش گیریم و گذشته را جبران کنیم.
غافل از اینکه زندگی ما همین امروز است و فردایی در کار نیست.
از زندگی دنیا تنها ظاهری را درک کرده ایم و از آخرت غافل شده ایم. آیا هنوز زمان بیداری فرا نرسیده است؟
بیایید به خود بیاییم واز خدا بخواهیم که دل هایمان را زنده کند؛که تا وقتی دل در خواب است،قدمی به سمت خدا برداشته نمی شود.
عارفان حقیقی گفته اند:در سیرو سلوک به سمت خدا،اولین قدم وقتی برداشته می شود که برای انسان(یقظه) حاصل شود.
یعنی به خود آمدن ومتنبه گشتن!

 مطلب قبلی:هیچ کس بر دیگری برتری ندارد
دسترسی به صفحه اصلی