بالاخره روزی

درصف اول نماز جلوتر از همه می ایستم

وهمه اقتدا خواهند کرد ... !

نماز که تمام شود همه به سمت من خواهند آمد ؛

چقدر عزیــــز خواهم شد ...

بعد از چند قدم که حرکت کنند ،

کسی فریاد میزند :

بلند بگو
 
لا اله الا الله

.....
 
 فرازی از خطبه 83 نهج البلاغه:
 
و به چه چیز مغرور مى‏شوید؟

تنها بهره هر کدام شما از زمین به اندازه طول و عرض قامت‏ شما است،در حالى که‏ گونه ‏ها بر خاک سائیده مى‏ شود.

هم اکنون اى بندگان خدا!تا ریسمانهاى مرگ بر گلوى شما نیفتاده، و روح شما براى بدست آوردن کمالات آزاد است

و جسدها راحت،و در وضعى قرار دارید که مى-توانید با کمک یکدیگر مشکلات را حل کنید و هنوز مهلتى دارید، و

جاى تصمیم و توبه و بازگشت از گناه باقى مانده (از فرصت استفاده کنید) پیش از آنکه در شدت تنگناى وحشت و

ترس و اضمحلال و نابودى قرار گیرید،و پیش ‏از آنکه مرگى که در انتظار شما است‏ شما را فرا گیرد و دست قدرت

و تواناى عزیز مقتدرشما را اخذ کند (آرى پیش از همه اینها فرصت را غنیمت‏ شمارید).

بماذا تغْترُّون؟

وإنّما حظُّ أحدکُمْ من الاْرْض، ذات الطُّول والْعرْض، قیدُ قدّه مُتعفّراًعلى خدّه!

الاْن عباد الله والْخناقُ مُهْملٌ، والرُّوحُ مُرْسلٌ، فی فیْنةالارْشاد، وراحة الاْجْساد،

[وباحة الاحْتشاد] ومهل الْبقیّة، وأُنُف الْمشیّة وإنْظار التّوْبة، وانْفساح الْحوْبةقبْل

الضّنْکوالْمضیق، والرّوْع والزُّهُوقین، وقبْل قُدُوم الْغائب المُنتظر وإخْذة الْعزیز الْمُقْتدر.