سلام خدمت شما عزاداران گرامی...

تسلیت عرض میکنم این ایام حزن و اندوه رو! امیدوارم که این شب های قدر را قدر بدانیم و بتوانیم توشه ی خوبی برای عمرمان تهیه کنیم.

حال سوالی که ذهن را مشغول میکند از این قرار است...

شب قدر برای چیست؟

شب قدر براى این است که ما فرصتى براى جمع بندى از خود و کارهاى خود داشته باشیم. محاسبه و حسابرسى داشته باشیم، که آیا از خاک و چوب کمتریم؟!

بگذار «یا لَیْتَنى کُنْتُ تُراباً» را همین امروز بگوییم، نه روزى که دیگر حاصلى نداریم.

یک دانه گندم را وقتى به دل خاک مى‌‏دهند، هفتاد برابر برمى‌‏گرداند.

پس حاصل من کو؟ شکوفه‏‌هاى من کو؟

 جز کینه‌‏هاى متراکم، جز نفرت‏‌ها، جز حسادت‏‌ها و جز توقع‏‌ها چیزى در دل من سبز نشده است.

در سوره عادیات آمده است: قسم به حرکت که انسان راکد و ناسپاس است؛ «إِنَّ الْانْسانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ»، بى‌‏فایده است و راه نیفتاده.

 انسان جز براى ربّش براى همه چیز مى‌‏دود.

«قُتِلَ الْانْسانُ ما أَکْفَرَه»؛ مرده باد این انسان که چه ناسپاس است! در حالى که همه هستى به او ختم شده و پیوند خورده است. او ثمره و میوه همه هستى است.

...همه هستى به تو منتهى شده تا تو به بلوغ برسى، حال تو خودت را براى چه کسى خرج مى‌‏کنى؟ زیر دندان چه کسى مى‌‏روى؟

 در چراگاه سبز عمر تو چه کسى خیمه مى‌‏زند و از این لحظه‏‌هاى عمر تو چه کسى بهره‌‏بردارى مى‌‏کند؟

در دعاى مکارم الاخلاق آمده است: «انْ کانَ عُمْرى مَرْتَعاً لِلشَّیْطانِ فَأقْبِضْنى الَیْکَ قَبْلَ أَنْ یَسْبِقَ مَقْتُکَ الَىَّ أَوْ یَسْتَحْکِمَ غَضَبُکَ عَلَىَّ»

 خدایا! اگر عمر من مرتع و چراگاه شیطان شده و در عمر من، او پروار مى‌‏شود، قبل از اینکه غضب تو مرا در هم پیچد و مَقْت تو بر من استوار و محکم شود، مرا ببر.

علی صفایی