نگاه کردن به دریا را دوست دارم چون انتهایی ندارد.
نظر کردن به آسمان را دوست دارم چون بی نهایت است.
به زمین که نگاه میکنم انتهایش را پیدا نمیکنم....
به کوهها که نگاه میکنم از استقامتشان انرژی میگیرم....
واین زاویه دید زمانی زیباتر است که از بالای کوه نظاره گرچنین صحنه هایی باشی!
چقدر دلم هوای کوهنوردی کرده است وقتی از بالای قله به پستی دنیا مینگری. زمانی که به تنهایی به قله ای میروی و در آن سکوت دلنشین
به شهر شلوغ خیره میشوی و از آن طرف به قله هایی که بالا تر از قله ای که در آن ایستاده ای نگاه میکنی! با خود میگویی هنوز جا برای بالا رفتن هست و
هرچه از کوهها بالا تر میروی حس دل کندن از دنیا و پیوستن به آسمانی شدن تو را
در بر میگیرد (ومیدونی و مطمءنی که یکی هست که هواتو خیلی داره و این برای تو کفایت میکند! دیگر چه می خواهی؟ )
پس دوست داری بلندترین قله را هم فتح کنی....! بعد از این قله...قله ی دیگر و بالا و بالاتر..... اگر کوهنورد باشید این حس زیبا را درک کرده اید!
و در این حالت است که به زیبایی کلام خدا پی میبری...
یَابنَ آدَمَ ، ای پسر آدم
خَلَقتُ الأَشیاءَ لِأَجلِک همه چیز رو برای تو آفریدم
وخَلَقتُکَ لِأَجلی و تو را برای خودم..
عجب حرفی! خدای من!
یعنی آسمان بی انتهاااا...دریای بی کراااان....دشت های وسیییییع...جنگل های با صفااااا همه و... همه و...همه.... را برای من آفریدی و من را برای خودت!؟
چقدر خدا برای ما قیمت گذاشته....!!! ما خودمان چقدراین قیمت رو حفظ کردیم؟ ؟ این مهمه!
یادمان باشد غرق در دنیا نشیم...مواظب باشیم! ارزش ما خیلی بالاتر از این حرف هاست.
مقصد قرب الی الله است و بس!
بهشت فقط وسیله است!
یادمان باشد!
.: Weblog Themes By Pichak :.