سلام خدمت شما خوانندگان ارجمند
یه توضیح مختصر در مورد این مطلب...
حقیقت امر در وبگردی ها با این موضوع برخورد کردم واز آنجایی که همه میدونند نماز عمود و ستون دین هست و اگر نماز قبول بشه تمام اعمال قبول واگر مردود شه تمام اعمال مردود میشه لازم دونستم که
یه کپی پیستی در این امر داشته باشم.پیشاپیش از خوانندگان محترم به خاطر این امر پوزش میطلبم ولی دقت داشته باشید که ارزش مطالعه ش رو داره با خودتون یه خلوتی داشته باشید که تاالان چقدر برای آخرتمون کار کردیم؟ چقدر مطلب خوندیم که عمل رو با خودش به همراه آورده باشه؟(به عبارتی به اون مطلب عمل کرده باشیم؟)پس در مطالعه دقت داشته ونکاتی را یادداشت برداری نموده ودر آن مداومت کنیم.
امید بر آن است ازین پس نماز مقبولی داشته باشیم
ان شالله...

بسم الله!

عوامل حواس پرتی و درمان آن

هرزگی قوه خیال:

آدمی دارای نیرویی است که دائماً زمان و خیالش را به کار می گیرد.

ویژگیهای قوه خیال:

یکی از ویژگیهای قوه خیال، فرار و متحرک بودن آن است. چون اگر تفکر نباشد، هزاران خاطره و مسأله بر ذهن انسان در طی چند لحظه، بدون هیچ ارتباطی به هم می رسد.

انواع خیالات در نماز:

گاهی در نماز آنچه به ذهن خطور می کند، انجام کار خیری است؛ مثلا در این تصور است که چگونه بعد از نماز سخنرانی کند و در بعضی اوقات کار شری را در ذهن می پرواند، مثل اینکه چگونه سر کسی را کلاه بگذارد. گاهی فقط به صورت خیال است و آن خیال پسندسده است، مثل اینکه پولدار شود و به دیگران کمک کند و یا اینکه آن خیال فاسد است، مثل اینکه لذت گناهی را که کرده است را به یاد بیاورد و به آن دلخوش کند.

درمان:

باید در بیرون نماز، تمرین و ممارست در حفظ قوه خیال و متمرکز کردن آن صورت گیرد.

روشی در تمرکز قوه خیال:

تعملیاتی مثل تمرکز حواس و فکر در روانشناسی و علم هیپنوتیزم و ریاضیات وجود دارد و همه برای آن است که قوه مغناطیسته و عزم و اراده آدمی، قوی گردد، به طوری که قادر به انجام هر کاری به راحتی باشد.

کیفیت تغذیه قوه خیال:

عواملی که باعث تغذیه قوه خیال می شود عبارتند از: یاد خدا بودن، تفکر در مسائل علمیه، مراقبت بر احوال و رفتار خود که چه مقدار منطبق با عقل، شرع و رضای خداوند است.

دنیا پرستی:

از موانع مهم و اصلی حضور قلب، دنیاپرستی و اسارت و فریفتگی در برابر آن است. غالب اندیشمندان مسأله دنیادوستی را یکی از مهمترین مانع حضور قلب بر شمرده اند.

الف) ترک اصل دنیا:

برخی بر این عقیده اند که باید از تمام موهبتهای دنیایی دور شویم و فقط به عبادت خدا بپردازیم. چرا که دنیا و متعلقات آن موجب بدبختی می شود، لذا باید دنیا را انتخاب کرد و یا آخرت را و جمع بین این دو ممکن نخواهد بود.

دیدگاه اسلام:

اسلام شدیداً با رهبانیت، دوری از دنیا، ترک کار و تلاش و عدم همسر گزینی و ... مخالف است و این تفکر از مذاهب مسیحی و بودایی، وارد اسلام شد. پیغمبر اسلام می فرمایند: «عبادت، هفتاد جزء دارد که بهترین عبادتها، کار و تلاش است.»

بنابراین اصل دنیا و توجه به آن، نه تنها منافات با دینداری و عبادت خدا ندارد، بلکه همان طور که ذکر شد از بهترین عبدتها می باشد.

ب) ترک محبت دنیا:

بعضی اعتقاد دارند که اسلام، محبت و علاقه به دنیا را به طور مطلق مذموم دانسته و از همین جهت علاقه به زن، فرزند، اموال، خوارکیها و ... را مردود می دانند، در این باره به آیات و روایات استناد می کنند.

ادامه مطلب در وبلاگ زمانی برای تفکر

دسترسی به صفحه اصلی

مطلب قبلی مشق جمعه

مطلب بعدی:دلم خیلی چیزها میخواهد